Zoals bekend knapte bij poging één afgelopen april een kabel en als gevolg hiervan ontstond er lekkage in het kopschot omdat de caisson afdreef en botste. Ten gevolge hiervan werd de verdere operatie afgeblazen. Eerdere pogingen de achterstand in oplevering van de tunnel te beperken, werden afgeblazen vanwege het weer en een teveel aan stroming.

‘We hebben na onderzoeken van gerenommeerde instituten als het Havenbedrijf alle sleep- en aanverwante van belang zijnde zaken met een factor twee vergroot. Dikkere kabels en meer trekkracht waar nodig,’ zo luidde de uitleg van Rijkswaterstaat. Of hier sprake was van onderschatting? ‘Nee,’ klonk het antwoord licht aarzelend.

Of de verbinding nog in 2024 wordt opgeleverd en opengesteld voor alle verkeer is twijfelachtig. Immers: als alles vandaag naar behoren verloopt, is er sprake van een half jaar vertraging. Het aankleden van de tunnel neemt naar wordt verluid ook zo’n jaar in beslag.

Om 12.30 uur toog de verzamelde pers naar een zandhoop ten westen van de plek waar het tweede en laatste tunneldeel zal worden afgezonken. Veel wind en af-en-toe een spettertje regen. Het tunneldeel lag, met zes kabels op spanning, recht “bovengaats”.

Op de vraag hoe hoog de extra kosten bedragen van dit half jaar uitstel luidde het antwoord eufemistisch: ‘Fors.’ Een duidelijker antwoord bleef uit. ‘In eerste instantie zal de hoofdaannemer hiervoor moeten opdraaien. Niet alleen is er sprake van uitstel, ook zijn er speciaal (ronde en forse) ankers gemaakt in China. Ook een kostenpost die onder het kopje “onvoorzien” vallen. Uiteindelijk zal de verzekeraar worden ingeschakeld. Dat het hier gaat om enige (tientallen) miljoenen lijkt ook zonder calculator een realistische aanname.

Als straks het tunneldeel (204 x 40 meter) geslaagd zal zakken op “voeten” en alle leed uit zicht op de bodem rust wordt de tijdelijke inwendige ballast (water) gefaseerd vervangen door beton. In het kort wordt het tunneldeel eerst onder water gepositioneerd, dan wordt het water uit de voegen gepompt en vervolgens wordt het geheel op waterdichtheid getest. Als laatste wordt de constructie ingebed in een laag zand waarop een circa één meter dikke laag steen om wegspoelen tegen te gaan.

In de tussenliggende maanden is het tunneldeel teruggesleept naar “thuishaven” Damen Verolme, de bekende scheepswerf aan de Professor Gerbrandyweg in Rotterdam-Botlek. Daar is alles opnieuw geïnspecteerd en gerepareerd waar nodig.

Wie geen hekel heeft aan een beetje wind en een paar regendruppels die heeft nog een uurtje tijd om vanaf de toeristenheuvel aan de Vlaardingsedijk (in de eerste bocht vanaf Maasluis), boven de tunnel een kijkje te komen nemen. Fototoestel of filmcamera mee, want je weet maar nooit.

Noot
Zoals wijlen dichter Ton Lebbink ooit zingzegde op zijn elpee Hongerwinter (1982): 'Geen bloemen, geen bezoek,' was er geen VIPtent en waren er al helemaal geen VIP's van bouwkundige of politieke aard.

Tekst en fotografie
Peter Joore

Foto boven het artikel: het tunneldeel stevig aan de zes kabels gepositioneerd tot het sein van "zakken" wordt gegeven door de zinkmeester. De bovenkant als een streep ietsje boven het wateroppervlak