'Lelly Belly is een verwijzing naar iemand waarvoor de term Lellebel niet geheel ongepast is. Maar niet iedereen heeft vooraf begrepen dat Belly verwijst naar Belly dancing; buikdansen. Tegen het einde van mijn intro begrijpt u waarom.

Vandaag weet u allemaal al wie mijn alter ego is. Dus misschien vraagt u zich af waarom iemand in zijn 80-ste levensjaarnog zoiets wilds doet. Het eerste antwoord is eenvoudig: ik vind het gewoon leuk, heb het veel vaker gedaan alleen niet in Schiedam, daar is het pas de tweede keer.

Het tweede antwoord is serieuzer - ik neem waar dat de positie van kunstenaars in Nederland er de laatste jaren niet beter op is geworden - velen hebben een baan ernaast om hun kunst te kunnen blijven maken - Jacques (Tange, red.) kan geëmotioneerd spreken over het predicaat “uitvreters” dat kunstenaars desondanks ten onrechte krijgen opgeplakt - dit is een verkooptentoonstelling en ik hoop dat mijn optreden tot wat extra aandacht en hopelijk verkopen kan leiden.

Toen we de eerste gesprekken hadden over het onderwerp van deze ondeugende  tentoonstelling was mijn reactie: “Ik hoef toch niet in mijn blote reet te staan!”

Die vraag is begrijpelijk voor iemand uit de tijd dat onze moeder grote badlakens meenam als we naar het strand gingen. Niet om op te liggen maar om ons staand in een soort rolladepositie te brengen als we van onderbroek naar zwembroek moesten wisselen en tegen de avond in een zelfde ritueel de zwembroek weer door de onderbroek moesten vervangen.

Maar daar was ik al lang en breed overheen gegroeid. Lang geleden was ik werkstudent en werkte één nacht in de week in een bakkerij. Door toeval kreeg ik een paar keer de mogelijkheid model te staan bij de Academie voor beeldende Kunsten - ja, ook naaktmodel. Ik deed dat graag, want met een korte dag “in mijn blote reet staan” verdiende ik meer dan met een lange nacht buffelen in de bakkerij.

Het is ook al jaren geleden dat ik voor het eerst op het podium van een seksclub poedelnaakt stond uitgestald en een vriendin van mijn echtgenote mij in handwerk tot een spectaculair orgasme bracht terwijl ruim 50 mensen belangstellend toekeken.

Minder lang geleden bezochten we een grote party in een voormalig bedrijfsgebouw in Duitsland onder de het etiket CFNM = Clothed Female Naked Male - honderden mensen samen onder die formule was ook voor ons een spectaculaire belevenis. Het was meteen duidelijk dat de dames op die avond de baas waren.

Mijn wildste optreden was op een meerdaags congres waarbij ieder uitkeek naar het slotfeest dat op zaterdagavond zou plaatsvinden. Toen alle deelnemers in de feestzaal waren kondigde de organisatie aan dat ik toch nog een lezing zou geven. Dat was voor de deelnemers een voelbare teleurstelling.

Onverstoord begon ik, maar al na een paar zinnen klonk uit de geluidsinstallatie (mijn vrouw zat achter de knoppen) Marilyn Monroe met “I want to be loved by you”. Ik keek verstoord op en de muziek stopte. Dat herhaalde zich nog een paar maal tot ik zei: “Er wordt kennelijk iets anders van mij verwacht”. Ik trok mijn schoenen en sokken uit en het publiek werd stil van verbazing. Ik maakte mijn stropdas los en begon aan de knopen van mijn overhemd. Mijn jasje ging uit ... zou hij ...?

Terwijl Marilyn “I want to be loved by you” zong verdwenen al mijn kleren tot aan mijn slipje. Toen dat na veel teasen eindelijk uitging en er een string onder bleek te zitten klonk gelach en applaus. De laatste minuut werd een spel met die string: gaat die wel of niet uit? Op de laatste klanken van Marilyn ging die inderdaad uit en onder donderend applaus verdween ik in de coulissen.

U heeft nu dus begrepen dat Lelly Belly ook in haar andere leven in conservatieve belevenis ongetwijfeld een lellebel is.

Ik heb een buikdans in het vooruitzicht gesteld. Op zich is dat niet moeilijk, (ik kreeg al AOW toen de gedachte ontstond), maar zoals een goede Noorse vriendin, spier en skelet therapeute, en een beetje sadistisch, grijnzend zei: "Bij mannen moet ik dan wel eerst de heupen los maken".

Zo geschiedde, met medewerking van mijn vrouw, die mij strategisch moest vasthouden, deed ze het. Ze verstond er geen woord van toen ik in het Nederlands tijdens haar behandeling een aantal vloeken liet horen, maar uit haar grijnzen was duidelijk dat ze begreep wat ik doormaakte.

De basis van buikdansen zit in de heupen. Ik heb geleerd die van links naar rechts (DOEN) en van boven naar beneden te laten bewegen (DOEN) (ook leuk als je als lellebel bij het lopen sensueel wilt heupwiegen). Ik heb ook geleerd rondjes te draaien (DOEN).

Maar mijn buik, die ook onafhankelijk moet bewegen kunt u nog niet zien. Daar gaan we iets aan doen (ROK UIT - LICHTJES AAN - BUIK LATEN ROLLEN).

NU KAN DE MUZIEK STARTEN ... BUIKDANS ...

Nu is de kop eraf en de Dirty December Expo zal zijn geopend nadat Jacques/Belinda de exposanten aan u heeft voorgesteld.

Natuurlijk mag u KIJKEN KIJKEN KIJKEN, maar het is fijn als u ook nog wilt KOPEN KOPEN KOPEN.

(Einde tekst. Applaus en gefluit)

Hier lees je meer over de expositie:
De “Dirty December” Expo bij Jabelle

Tekst
Chris Zijdeveld

Fotografie
Arie Wapenaar