Vanwege de beperkingen in verband met de uitbraak van het coronavirus zal de onderscheiding volgend jaar op 13 maart 2022 door Geert Corstens, voormalig president van de Hoge Raad der Nederlanden, worden uitgereikt. Wel zal op 13 maart dit jaar een toespraak van Malgorzata Gersdorf worden gestreamd met twee films van Ruud Stapel: één over de Geuzen en één over het werk van mevrouw Gersdorf. Bovendien zorgt de uitvoeringscommissie van stichting Geuzenpenning voor bloemen bij de Geuzengraven op begraafplaats Emaus en het Geuzenmonument op de Markt in Vlaardingen.

Geuzenpenning
Sinds 1987 is de Geuzenpenning aan verschillende organisaties en personen toegekend. De Geuzenpenning is een initiatief van de Stichting Geuzenpenning. Deze organisatie is opgericht door voormalige Nederlandse verzetsstrijders die actief waren in de Tweede Wereldoorlog. De eerste Geus die zich verzette tegen de Duitse bezetting was de Schiedamse onderwijzer Bernard IJzerdraat. Vijf dagen na de capitulatie in mei 1940 schreef hij zijn eerste Geuzenbrief, waarin hij Nederlanders opwekte zich niet bij de vreemde heerschappij neer te leggen. Zo maakten hij en zijn groep de geest wakker voor het georganiseerde verzet. De Geuzenpenning is bedoeld om hedendaagse vrijheidsstrijders en mensenrechtenactivisten eer te bewijzen en te steunen. Voorzitter is Kathleen Ferrier, ze is verder onder meer docent Mensenrechten aan de Asian University for Women Bangladesh en medeoprichter van ‘Bright Hong Kong’.

De Geuzenpenning is eerder toegekend aan personen zoals de Tunesische mensenrechtenadvocaat Radhia Nasraoui (2013), de Zweedse mensenrechtenactivist Thomas Hammarberg (2014), Alice Nkom en Michel Togué (2017), twee advocaten in Kameroen die zich inzetten voor gearresteerde homo’s en lesbiennes, en aan organisaties zoals Free Press Unlimited (2015), MOAS (2016), Girls Not Brides (2018) en Alejandro Solalinde (2019). Vorig jaar ging de Geuzenpenning naar de Saoedische mensenrechtenorganisatie ACPRA. 

Malgorzata Gersdorf (1952)
De Poolse rechtsstaat staat al enkele jaren onder zware druk en repressie van de PiS-partij (‘Prawo i Sprawiedliwość’: ‘Recht en Rechtvaardigheid’), ondanks grote internationale kritiek. Want sinds de verkiezingsoverwinning van 2015 probeert de PiS de rechterlijke macht volledig onder haar controle te krijgen. Maar is er ook binnenlands verzet tegen de ontmanteling van de scheiding der machten. Hét boegbeeld in deze strijd voor een onafhankelijke rechtspraak is Malgorzata Gersdorf, de voormalige voorzitter van het Poolse Hooggerechtshof. 

Malgorzata Gersdorf (1952) heeft deze functie bekleed van 2014 tot haar pensionering eind april 2020. Ze weerstond hiermee een ongekende laster-, treiter- en intimidatiecampagne van de sterk conservatieve en nationalistische PiS-partij. Zij wilde Gersdorf twee jaar eerder naar huis sturen om haar daarna te laten vervangen door rechters die minder kritisch zijn over de hervormingen van de PiS, dan wel loyaal zijn aan de partij.           

Het middel dat dit mogelijk had moeten maken is een omstreden Poolse wet van 2017. Hierdoor moeten alle rechters vanaf hun 65ste jaar met pensioen, in plaats van bij 70 jaar. Daardoor zou volgens de regering 40 procent van de rechters met pensioen zijn gegaan, onder wie Malgorzata Gersdorf waardoor ze haar grondwettelijke termijn van zes jaar niet zou kunnen volbrengen. De PiS zou dan in staat zijn geweest om nieuwe rechters aan te stellen.

Alle nieuwe rechters worden benoemd door de president, die uit de PiS komt, op voordracht van de Nationale Raad voor de Rechtspraak (Krajowa Rada Sądownictwa, KRS). Sinds 2017 wordt het grootste deel van deze raad op haar beurt benoemd door het Poolse parlement dat door de PiS wordt gedomineerd. Daarmee is de benoeming van rechters volledig politiek geworden. Dit ondermijnt de onafhankelijkheid van de gehele rechtspraak. 

‘Nergens bang voor’
Op de dag dat ze eigenlijk moest stoppen, ging ze gewoon naar haar werk. ,,Ik ben gezond en nergens bang voor,’’ zei Malgorzata Gersdorf destijds. Ze werd daarbij gesteund door duizenden sympathisanten. Verder ontving ze op straat witte rozen en ze kreeg bezoek van Nederlandse rechters om haar een hart onder de riem te steken. 

Tegelijkertijd kreeg ze volgens onderzoeksjournalisten last van internettrollen, aangestuurd vanuit het Poolse ministerie van Justitie, en bedreigingen en beledigingen. ,,De psychologische druk die met deze wettelijke verandering gepaard gaat, is moeilijk vol te houden,’’ zei Gersdorf in 2018. ,,Je hebt slaappillen nodig en vrienden en familie om je heen. Gelukkig staat mijn man volledig achter mij en is ook de sfeer in het Hooggerechtshof goed.’

Ze werd ook gesteund door de Europese Commissie die een zaak aanspande bij het Europees Hof van Justitie in Luxemburg. De Commissie wees hierbij op artikel 19 van het Verdrag van de Europese Unie dat lidstaten verplicht tot 'effectieve juridische bescherming van Europese wetgeving'. De Poolse regering draaide de gedwongen pensionering van rechters uiteindelijk terug.

Disciplinaire Kamer
Gersdorf heeft zich ook verzet tegen de Disciplinaire Kamer. In 2017 besloot de PiS deze instantie tegen rechters in te stellen omdat veel rechters ‘inefficiënt’, ‘corrupt’ en ‘communistisch’ zouden zijn. ,,Onzin,’’ zegt Gersdorf: ,,Binnen het Hooggerechtshof zijn er heel weinig mensen die ooit lid waren van de communistische partij, al heb ik mensen daar nooit op beoordeeld. Bovendien zegt zo'n lidmaatschap niet of iemand zich goed of slecht heeft gedragen.’’

De rechters van de Disciplinaire Kamer die over hun eigen collega’s moeten oordelen, zijn geselecteerd door de Nationale Raad voor de Rechtspraak die weer onder controle van de PiS staat. De Europese Commissie maakt zich dan ook grote zorgen over deze Disciplinaire Kamer. Daarnaast heeft iemand van degenen die waren benoemd in de Disciplinaire Kamer geprobeerd om Malgorzata Gersdorf te intimideren.
 
In 2019 kwam de PiS met een nieuw plan waardoor rechters in hun uitspraken, interviews en uitingen op social media geen kritiek meer mogen leveren op politieke beslissingen. Ook kritiek op de door PiS opgerichte en overgenomen tribunalen en de Nationale Raad voor de Rechtspraak is uit den boze. Dit, zo waarschuwde Malgorzata Gersdorf, betekent in feite de uitschakeling van de onafhankelijke juridische autoriteit waardoor de politieke macht de Poolse staat sloopt. ,,Polen riskeert zo direct vertrek uit de Europese Unie,’’ zei ze op een persconferentie op 17 december 2019. Een dag later reageerden duizenden Polen met demonstraties tegen dit plan.

Bij haar afscheid van het Hooggerechtshof in april 2020 zei ze: ,,Ik moet helaas zeggen dat we in de afgelopen 25 jaar de samenleving te weinig hebben bijgebracht dat we voor vrijheid hebben gevochten. En voor scheiding van machten. En we dachten dat iedereen dat begreep. Ik vraag de Europese samenleving om niet alleen naar Polen te kijken als afzonderlijk probleem. Want dat is niet genoeg. Ze moeten beseffen hoe snel je goed functionerende democratische instellingen kapot kan maken met populistische leuzen.’’

Solidarność
In de jaren ’80 was Gersdorf lid van Solidarność, de beweging van Lech Wałęsa.  In 1989, na het ineenstorten van het communistische regime, werkte ze voor de Sociale Verzoeningscommissie. Deze commissie zet zich in om voormalige politieke gevangenen aan een baan te helpen. Gersdorf werkte verder als juridisch adviseur voor het Hooggerechtshof, in 2008 werd ze als rechter benoemd. In 2014 werd ze benoemd tot voorzitter van het Hooggerechtshof.

De PiS is niet van Malgorzata Gersdorf verlost, ondanks haar afscheid. Ze blijft doorvechten voor  een onafhankelijke rechtspraak en daarmee voor de scheiding der machten in Polen.