Op zekere vrijdagmiddag zei Ronald dat we die avond naar de Quibus moesten gaan. ‘Waanzinnige zaak. Toffe bediening. Wereldmuziek en live. ’s Avonds op de fiets naar de Lange Haven. Vanuit Maassluis, waar ik toen als vijftienjarige, uiteraard nog bij mijn ouders wonend, een hele trap. Zeker omdat het regende en de wind tweemaal tegen blies met bolle wangen. Maar eentje die geheel de moeite waard was.

Helemaal weten wat er die avond allemaal is gebeurd, zal ik het nooit meer doen. Wel dat ik er mijn eerste Schelvispekel dronk in een borrelglaasje met onderaan een verticaal ribbeltje. Net als bij Jupiler, maar dan kleiner. Het glaasje heb ik nog altijd. En verder: die aparte sfeer als van een blokhut. Eentje met huiskamersfeer.

Bij binnenkomst was het eerste wat me opviel een kinderwagen. Die hing, net als andere gebruiksvoorwerpen, aan het plafond. Nogal ongebruikelijk in mijn toen nog maagdelijk bestaan op uitgaansgebied. Rechts had je de bar en links achteraan een podium. Daar zou het gebeuren, qua muziek. Ik leerde er Peter de Vries kennen. Een gozer die best zingen kon.

Achter de bar een wat oudere en in mijn gedachten struise blonde dame. Nu ik terugreken zal ze zo’n drieëndertig zijn geweest. Ze werkte als een diesel. Geen wachtrijen met dorstgenoten. Geen herrie in de vorm van ruzie. Tante Hilly (zoals ik haar in gedachte gelijk noemde) had de wind eronder en de vaart erin.

Of het de afstand was die me tegenhield om vaker naar de Quibus te gaan? Gebrek aan fietsende of brommerende medestanders vanuit Vlaardingen en Maassluis? Hoe dan ook, pas begin deze eeuw kwam ik er weer eens. Toen in “opdracht” van Kor en Ludy. Ik interviewde er voor hun blad De Binnenkant de gebroeders Van Roon, muzikanten. Binnen leek er niets veranderd. Zelfs Peter de Vries, die ik toen heel wat beter kende, zat er weer. Het was maandag en er werd gejamd. Achter de bar haar zoon. Van tante Hilly (zoals ik haar nog altijd noemde, wat vreemd is voor iemand die je maar één keer hebt gezien) geen spoor. Die was met pensioen en kwam niet alle dagen meer.

Vrijdag 22 november is ze op 82-jarige leeftijd overleden. Tante Hilly is niet meer. Een historische dame die haar mannetje stond in de Schiedamse muziek- en uitgaanswereld. Of muziek werkelijk haar passie was, weet ik niet, maar altijd was er ruimte voor een optreden of de maandagavondjam.

Ronald van Oudheusden, samen met Jack Kerklaan jarenlang de studiohelft van Branie Voor Twee noemt haar een icoon: ‘Altijd een oor en oog voor bezoekers van allerlei pluimage. Een geweldige vrouw die het Schiedamse uitgaansleven mede vormgaf.’

En de Schiedamse muzikanten? Tsja. Wie heeft er niet bij haar op het podium gestaan om te jammen en later (als alles wat beter ging) om op te treden. 

Belangstellenden kunnen afscheid nemen van Hilly de Jonge op 1 december in de middag en avond in De Graauwe Hengst. Bezoekers zijn welkom vanaf 14.00 uur. De crematie vindt in besloten kring plaats op 2 december.

Tekst
Peter Joore

Foto
Van Facebook