De Historische Vereniging Schiedam meldt bij monde van voorzitter Han van der Horst verder: "Deze indrukwekkende viering vond op maandagochtend 11 november in een gevulde Grote Kerk plaats. Stadsorganist Gerlof Lijstra verzorgde de muzikale introductie met Jesu bleibet meine Freude van Johann Sebastian Bach.

Ds. De Kuiper zetten op haar beurt de toon door te spreken van verdriet maar ook van dankbaarheid. Daar was reden toe. Siem Rosman was niet alleen een lang maar ook een zeer rijk leven gegund. Zijn zoons Hans en Frederik schetsten dat voor de talrijke aanwezigen. Siem werd geboren op 28 juli 1931 op het adres Broersvest 16. Dat was géén deftig adres. Het bevond zich dichtbij de Overschiesestraat waar toen een rij vaak krakkemikkige panden stond die met hun achterkant het zogenaamde Koolas raakten, een pad dat langs de Ruïne van Mathenesse en de toenmalige Rijks HBS voerde.

Thuis was het armoe troef want vader Rosman kwam in de crisisjaren dertig niet aan het werk. Tijdens de bezetting kon hij zich niet aan arbeid in Duitsland onttrekken. Geld om door te leren was er uiteraard niet. Op zijn zeventiende al ging Siem werken als jongste bediende bij de Machinefabriek en Stoomketelmakerij vh. Ingelse & Co. Door avondstudie verwierf hij zich eerst het praktijkdiploma boekhouden. Daarna volgde hij hogere opleidingen op dit gebied. Aan het eind van de jaren zestig stapte Siem over naar de publieke sector. In 1991 ging hij met pensioen als adjunct-directeur van de Dienst Maatschappelijke Zorg in Delft. Bij die gelegenheid werd hij geridderd.

Dat had ook te maken met zijn lange loopbaan in de Schiedamse politiek. Van huis uit was Siem een geheide antirevolutionair en dat is hij eigenlijk tot het einde gebleven ook al ging haar graag mee in de fusie van de christelijke partijen tot het CDA. Siem stelde zich steeds op als verzoener. Hij was geen scherpslijper. Dat bleek ook uit de manier waarop hij zijn lidmaatschappen van de gemeenteraad vorm gaf.  Hij was, aldus ds. De Kuiper, altijd op zoek naar ¨consensus, samen zaken doen, het goede leven voor iedereen en voor alle  Schiedammers¨.
                 
Hans en Frederik Rosman besteedden ruim aandacht aan Siems activiteiten voor de Historische Vereniging Schiedam. Hij behoorde tot de vroegste leden, maar zijn grote tijd brak pas aan na zijn pensionering. Siem werd voorzitter, een functie die hij met grote tact tot 2004 vervulde. Ondertussen deed hij zich kennen als publicist op historisch gebied. Siem schreef een boek over het Christelijk Volksonderwijs in Kethel en een aantal artikelen. Daar ging precies onderzoek aan vooraf want, zo vertelde Frederik Rosman: ¨het moest allemaal kloppen¨. Tot de blijvende erfenis van zijn voorzitterschap behoren de cursus Ken Uw Stad en de website van onze vereniging. In zijn leven kende Siem Rosman twee ankerpunten: het christelijk geloof en de liefde voor zijn echtgenote Fia. Zoon Frederik vroeg zijn vader eens of het liefde op het eerste gezicht was. ¨Wel heel snel¨, antwoordde Siem, ¨En zij legde de lat hoog¨. Siem heeft nog geregeld dat tijdens de dienst speciaal voor haar Salut d´Amour van Elgar klonk.

Na zijn pensionering ging Siem schilderen waarbij hij een voorkeur aan de dag legde voor bijbelse onderwerpen. Daardoor kreeg voor hem de Hebreeuwse letter Beet een bijzondere betekenis, vertelde ds. De Kuiper. Die staat namelijk voor huis en daarmee tevens voor het huis van God.  

Siem wilde de wereld zien als een huis van God en hij probeerde naar vermogen daaraan mee te bouwen.

De Historische Vereniging Schiedam heeft een bloemstuk gelegd. Bestuursleden condoleerden de familie na de dankdienst en dan in het bijzonder Siems vrouw Fia."

Lees ook: Siem Rosman overleden

Fotografie
Historische Vereniging Schiedam