door Jan Schrijver (tekst en foto's)

“Als je meteen na de fusie tussen LOOK TV en Pop-Up TV dan als 'vrijwilliger ontslagen wordt' - het klinkt vreemd - dan kan je gaan zitten mokken, maar dat is niet mijn stijl. Mijn jongste zus gaf me het zetje dat ik nodig had: pak je camera en microfoon en ga als éénpitter verder. Vroeger had dat een godsvermogen gekost, tegenwoordig kan iedereen een onlinekrant, vlog, podcast of zoiets beginnen. Internet heeft beslist niet alleen maar zegeningen gebracht, maar voor de laagdrempeligheid van media heeft internet wél gezorgd.”

“Ik was 61 toen. Ik moest het wiel opnieuw gaan uitvinden. Ik wist hoe ik vragen moest stellen, maar er was in mijn LOOK-periode altijd iemand die de camera deed en iemand die daarna ging monteren. Nu moest ik dat allemaal zelf gaan doen. De vragen stellen en de camera bedienen, journalistiek en techniek tegelijkertijd dus, en daarna vliegensvlug naar huis, monteren en online zetten. Ik was altijd gewend om het werk in groepsverband te doen, dat is gezellig, de voorpret en napret, successen die je kunt delen, enzovoorts. Nu moest ik het allemaal alleen doen, dat was wel even wennen. Ik vind het leuk om met andere mensen in de lokale journalistiek te sparren en om van jonge mensen die nu de journalistiek ingaan en zich ontwikkelen te leren. Zij hebben een frisse kijk op hoe je de dingen aanpakt, en ik ben nooit te oud om te leren. Dat houdt me jong van geest.”

Waarom moet alles vliegensvlug? Jij hebt vaak reeds de interviews afgenomen met de relevante personen nog voordat de voor de pers bedoelde bijeenkomst is begonnen.  “Vliegensvlug omdat ik de drive heb om de eerste te zijn. Een beetje competitie is gezond, vind ik. De eerste zijn lukt niet altijd, maar vaak wel. En dat is smullen, en dat in nog sterkere mate als ik niet alleen de eerste ben die een bepaald nieuwtje brengt, maar naar later blijkt de enige.”

Hoe lukt het jou om een exclusieve ‘scoop’ te hebben? “Ik word direct door mensen en organisaties benaderd. Dat heeft alles te maken met mijn netwerk. Ik ben in 1987 met lokale radio begonnen en in 2001 kwam daar televisie bij. Dat is een werkzaam leven lang lokale journalistiek, kun je wel zeggen. Ik heb burgemeesters en wethouders zien komen en weer zien gaan. Dat geldt ook voor alle bestuursleden en vrijwilligers van organisaties en verenigingen in Schiedam. Ik wil die in alle breedte aandacht geven, niet alleen elke keer weer dezelfde grote organisaties aandacht geven, die krijgen toch al aandacht genoeg, maar ook kleine clubs en organisaties verdienen aandacht. Ik zie mezelf ook als tegenhanger van al het zware en slechte nieuws, waarmee we worden geconfronteerd. Uiteraard moet dat ook gebracht worden, maar laat mij maar voor het evenwicht zorgen, dus ook het positieve in onze gemeenschap belichten, ook al is het kleinschalig. Dat alles blijkt beloond te worden door de Schiedammers, in die zin dat de meesten loyaal zijn en als er nieuws is, dat ik op de hoogte wordt gebracht en wordt uitgenodigd.”

Hoe is als medium jouw verdienmodel? “Verdienmodel? Dat heb ik niet. Ik verdien er helemaal niets mee. En dat hoeft ook niet, ik ben vervroegd met pensioen gegaan als leraar Frans, en in augustus komt er een aow’tje bij. Helemaal fijn. Ik heb met niets en niemand rekening te houden. Ja, alleen met het weer. Als het erg hard regent, dan kom ik niet”, zegt JW. Nu weten wij inmiddels uit de afgelopen vijf jaar, dat het wel erg hard moet regenen wil Jan Willem de fiets in de schuur laten staan in Schiedam Noord. Wie in Schiedam heeft hem niet zien fietsen met regenpak aan, paraplu en statief achterop de fiets onder de snelbinder. Sandra Don omschreef JW ooit in het AD als Piet Pelle op zijn Gazelle. Jan Willem kan er wel om lachen, als ik hem deze uitspraak in herinnering breng. “Ik vond dat toen fantastisch dat zij dat schreef.”

Hoe lang blijf je dit werk doen? “Ja, wie zal het zeggen. Dat wordt bepaald door mijn gezondheid en: zolang de apparatuur – een Sony-camcorder, een microfoon en een laptop – blijft werken. Ik heb een koninklijke onderscheiding gekregen, ik heb in kranten gestaan, ik heb gala’s gepresenteerd en ik was de anchorman van de lokale omroep, dat was leuk, heel leuk. Maar ik heb er nu geen behoefte meer aan om op de voorgrond te staan. Laat mij maar voortdobberen in de luwte. Ik ga door zolang ik er plezier in heb, en als dat ophoudt dan verdwijn ik als Swiebertje in de mist.”

Hoe kunnen we je een verjaardagscadeau geven voor vijf jaar JW TV? Hij denkt even na. “Ik weet wel wat, een cadeau dat niks kost, maar dat ik graag wil krijgen. Op mijn privé Facebook-pagina zit ik helemaal vol, ik heb 5000 vrienden, ik wil er best meer, maar dat is het door Facebook gestelde maximum. Dus zou ik zeggen: abonneer je op mijn YouTube-kanaal: JW TV Schiedam. Dat is gratis. En je helpt mij ermee aan meer kijkers. Alvast dank.” De teller op het YouTube-kanaal van JW TV Schiedam staat nu op 1550 abonnees.

JW filmde zojuist het te water laten van de fluisterboten in de Buitenhaven, waarna we een stukje meevoeren naar de Lange Haven en vervolgens het interview hielden op de hoek van Buitenhavenweg en Koemarkt, bij restaurant De Markies. “Nu snel naar huis”, zegt JW aan het eind van ons interview om een uur of vijf vanmiddag, “die video van de fluisterboten wil ik vanavond nog op YouTube hebben staan. Het is jaarlijks een goed bekeken video, het is een goed voorbeeld van leuke dingen die er in Schiedam gebeuren.”

Wat zijn topvideo’s geweest in de vijf jaar dat JW TV Schiedam bestaat? “Ik heb niet echt een top vijf bijgehouden. Maar uit mijn hoofd gezegd: de intocht van Sinterklaas wordt altijd als een tierelier bekeken, want iedereen wil zien of hij of zij in beeld is. Willem van Hanegem bij HBSS, deed het erg goed. En het afscheid van Bas van Noortwijk als manager van Feyenoord, dat we in de Kuip filmden. Interviews met onze gastheer van vanmiddag, Ruud van Noordennen, van onder meer De Markies doen het altijd goed. En wat horeca betreft ook interviews met Edward en Carlijn Molenaar van Babbels of oliebollenbakker Nico Sterrenberg lopen als een trein.”

Jan Willem de Boer tot slot: “Ik hoop op deze bescheiden manier een bijdrage te leveren aan het plezier in het leven van de gewone Schiedammer, en iedereen mag zich daartoe rekenen, want we zijn allemaal heel gewoon. En daar houden we van in Schiedam, gewoon.”