door Frits Luteijn

Aan de stand in de competitie veranderde er niets. Alle favorieten wonnen. Wageningen mocht in verband met jeugdwedstrijden bij wijze van uitzondering het duel tegen degradatiekandidaat Lunteren uitstellen. Ook in enkele andere wedstrijden werden borden leeg gelaten, omdat jeugdspelers verplichtingen elders hadden. Bij van Stigt Thans bleef het tiende bord leeg, vanwege de afwezigheid van Emre Hageman.

De wedstrijd tussen het eerste en het tweede verloopt zelden gemakkelijk voor het eerste. Damien Aligna bereikte zelfs een gewonnen stelling tegen Rob Clerc. Hij was onnauwkeurig in de afwikkeling, waardoor Rob nog wist te ontsnappen. Ook Anton van Berkel deed er alles aan om er een levendige partij van te maken. Zijn stand deed enige tijd pijn aan de ogen. Hij wist zich evenwel fraai te redden uit een schier hopeloze positie. 

Viermaal gingen de spelers van het eerste erdoorheen. Supergrootmeesters Virny en Gantwarg wonnen, omdat hun tegenstander verloor. Virny mocht aan het einde van het middenspel tegen Peter van der Stap simpel een schijf oprapen. Gantwarg won, omdat zijn tegenstander het eindspel niet adequaat verdedigde. Overigens was het wel een typische computerremise, die gemist werd door Geert Prinsen. Voor een mens is het verschil tussen winst en remise in zulke standen nauwelijks te zien.

Interessanter was de overwinning van Ron Heusdens tegen Jeroen Kos. Nadat de omsingeling van Kos was stukgelopen, ging het mis bij het verdedigen van de overblijvende stand. In een dunne stand had Jeroen voortdurend slechts een zet, die niet onmiddellijk verloor. Daarna werd er afgewikkeld naar het eindspel, dat na een vlijmscherpe achterloop kansloos bleek.

De partij van de dag was die tussen Frits Luteijn en Thomy Mbongo. Dat was aan het enige bord, waar het tweede een hoger Elo had dan het eerste. De zwartspeler (Thomy Mbongo) is een liefhebber van klassiek. Hij heeft er wel wat voor over als de stand klassiek wordt. Dat is een gegeven, waar ik als witspeler wel wat mee kan. Je hoeft nooit rekening te houden met afwikkelingen naar andere spelgenres. Gunstige afwikkelingen naar andere speelgenres worden genegeerd. Er ontstond een positie met een groot tempoverschil, waar de zwartspeler weliswaar een klassieke stand had, maar vrijwel geen speelbare zet meer had. Een doorbraak door het centrum gaf de klassieke positie van Thomy vervolgens de genadeslag. In het zeer ingewikkelde eindspel ging er nog van alles mis bij beide spelers. Maar uiteindelijk werd Thomy het slachtoffer van een leuke eindspelfinesse.

Foto boven: Peter van der Stap geeft een stuk weg tegen Vadim Virny
Foto onder: De speelzaal met Jeroen Kos op de voorgrond