Miep Kalkman was de dochter van een Schiedamse politieagent. Miep vertelt hoe zij, een jaar of negen oud, met haar vader meegaat om iets af te geven bij een adres op de Rotterdamsedijk, bij Bobbe. En dat de buurvrouw, waar haar vader aanbelt omdat er bij Bobbe niet wordt opengedaan, toch vooral aandringt om even binnen te komen, om vervolgens deze agent in vertrouwen te nemen. Het is de start van een poging om iets te doen voor het joodse echtpaar van Rotterdamsedijk 266c-II dat vreest om opgepakt te worden. Samuel is voorzitter van de Joodse Gemeente in Schiedam.

Sara Groen komt wegens haar galblaas in het joodse ziekenhuis in Rotterdam opgenomen. Ze geeft haar ketting met rode robijn in bewaring bij de moeder van Miep. Later ontfermt Miep zich over de bewaring. Sara wordt op 26 februari 1943 tijdens de beruchte razzia in Rotterdam in het ziekenhuis opgepakt. Haar man is in Amsterdam en zij wordt daar door de Duitsers met haar man herenigd. Haar man heeft daar namelijk een functie bij de 'bagage- en ordedienst'. Ook het echtpaar Groen ontkomt er echter niet aan op transport gesteld te worden, eerst naar Kamp Westerbork en dan kort erna naar Auschwitz. 

Na de oorlog worden de lijsten van het Rode Kruis nagekeken om te zien wanneer Samuel en Sara Groen terugkeren, om de ketting en nog wat andere bewaarde bezittingen (glasservies) terug te kunnen geven. Maar ze keren niet terug. 

Voor Samuel en Sara Groen-Cauveren moeten nog Stolpersteine worden aangevraagd en geplaatst in Schiedam.

Er is jarenlang speurwerk verricht naar familieleden van Sara Groen. Uiteindelijk is dat nu gelukt. Door de Stichting Stolpersteine Schiedam is georganiseerd dat Miep Kalkman afgelopen vrijdag in Schiedam op het terras achter Zavor de ketting en het glaswerk heeft kunnen overdragen aan Liesan en Kurt Löwenberg, de kleinkinderen van Lies Cauveren, die de zus was van Sara. 

Miep Kalkman schreef een verhaal over het joodse ziekenhuis. Dat kun je lezen op de website Loods 24 Rotterdam.

Foto's door Peter Groeneweg