Deze tentoonstelling is de tweede in een serie die is ontstaan ​​vanuit het idee 'Afrikaanse hedendaagse kunst bestaat niet'. Deze serie wil een glimp opvangen van de enorme diversiteit in hedendaagse kunst uit Afrika door kunstenaars in verschillende landen of regio's van het continent te bezoeken en de verhalen liever vanaf daar te laten evolueren, dan te werken vanuit een vooraf bedacht thema of verhaal. De eerste stop in deze artistieke reis was Zuid-Benin, de bakermat van de Vodoun-religie, doordrenkt van een oude geschiedenis met machtige koninkrijken, felle oorlogen en verhalen over heldhaftige amazones, ongelooflijke moed en loyaliteit, maar ook getekend door tragisch lijden en het donkere tijdperk van de slavenhandel.

Ivoorkust is de tweede halte in deze artistieke reis, een van de kleinere West-Afrikaanse landen, maar een agrarische reus, bekend om zijn welvaart van cacao, koffie en palmolie. Deze jonge en bloeiende postkoloniale samenleving kan bogen op een goed ontwikkelde culturele infrastructuur met rijke culturele en artistieke tradities, gevoed door een grote verscheidenheid aan etnische groepen. Een cultuur waarin traditionele overtuigingen op natuurlijke wijze lijken te mengen met geïmporteerde religies zoals het christendom en de islam. Echter, onder het groene oppervlak, de economische successen, bruisende steden en prachtige natuur, is deze jonge samenleving nog steeds diep getekend door de burgeroorlog, minder dan twee decennia geleden, tussen het minder ontwikkelde islamitische noorden en het christelijk georiënteerde zuiden. Een langdurig conflict gedreven door politieke uitsluiting, etnische en regionale verschillen, economische ongelijkheden en machtsstrijd, geworteld in een koloniale geschiedenis. Terwijl Ivoorkust worstelt met zijn nationale identiteit en culturele diversiteit, wordt het land niet alleen geconfronteerd met moderne uitdagingen zoals economische en sociale ongelijkheden, maar ook met een aantal ernstige milieuproblemen die gepaard gaan met een intensieve landbouwsector en het leven in de grote stad.
 
Côte d’Ivoire est zo
De titel "Côte d’Ivoire est zo" is geïnspireerd op een lied van Serge Beynaud, een hedendaagse versie van een feestelijk volkslied, dat de successen van het land en de lichte kant van het leven viert.

De deelnemende kunstenaars Armand Boua (1978), Pascal Konan (1979) en Mounou Désiré Koffi (1994), exemplarisch voor de ongelooflijk rijke en getalenteerde kunstscene van Abidjan, vullen hun deel van deze momentopname op hun eigen manier in. Ze weven een veelzijdig verhaal over het leven in de moderne Ivoriaanse samenleving, van de schilderijen van dakloze straatkinderen van Boua, de kleurrijke stadsgezichten en portretten van gerecyclede mobiele telefoon keypads van Koffi, tot de surrealistische innerlijke reflecties in acryl en inkt op denim van de "Afrikaanse Escher", Konan. Het is slechts een glimp van de verhalen en talenten die Ivoorkust te bieden heeft, maar het is wel een interessant verhaal dat om meer vraagt.

Côte d’Ivoire est zo is te zien bij OpenArtExchange (Hoogstraat 85, Schiedam) van 20 september tot en met 2 november 2024.
Op Artsy is van 27 september tot en met 2 november een online viewing room te zien.

Foto:
Werk van Pascal Konan