door Ad Bakker (tekst en foto's)



Dat bijen nectar verzamelen om daar honing van te maken weet iedereen wel. De bijen hebben nog een belangrijke voedselbron, ze verzamelen namelijk ook stuifmeel. En niet zo’n beetje ook. 

Het verzamelen van stuifmeel door de bijen is een noodzaak om te overleven. Het mag echter niet één soort stuifmeel zijn. Net als bij mensen is er gevarieerde voeding nodig. Daarom moeten door de bijen ook verschillende bloemen worden bezocht voor stuifmeel. Dit stuifmeel wordt op de achterpoten geplakt met een soort lijm. Dit maakt de bij met een beetje spuug en wat olie zodat het mengsel op de haartjes van de achterpoten kan worden geplakt. 

Om op te groeien heeft een jonge honingbij ongeveer 150 mg stuifmeel nodig om te overleven. De bijen kunnen met z'n allen in totaal ongeveer 40 kg verzamelen en opslaan in de bijenkast. Ook al zitten er midden in de zomer zo'n 50 à 60 duizend bijen in een kast, 40 kg met die kleine pootjes verzamelen, is toch een gigakarwei.

En dan mogen we niet vergeten dat door zo'n volk ook ongeveer 40 kg honing wordt verzameld. Bezige bijen zijn het dus. Je kan het je bijna niet voorstellen dat deze insecten daartoe in staat zijn. De imkers verzamelen de honing; als dank krijgen de bijen in het najaar en winter regelmatig suikerwater van de imker om te overleven.

De darren (mannetjes) komen uit onbevruchte eitjes. Ze kunnen erg weinig. Hun tong is te kort om nectar te verzamelen, ze kunnen niet bouwen en ze kunnen de larven niet voeden. Er zijn er alleen maar een paar die de koningin mogen bevruchten. Bij de darren die paren, breekt na de daad hun voortplantingsorgaan af. Dat overleven deze mannetjes niet. De darren die niet aan de daad zijn toegekomen, worden verjaagd en overleven het ook niet. 

Hier lees je de vorige column van Ad Bakker:
Van heksenboter tot judasoor; zwammen in Schiedam zijn prachtig voer voor fotografen