door Jan Schrijver

Ik leerde Paul kennen toen wij beiden bij de junioren van Hermes-DVS voetbalden. Ik was de wat ongepolijste verdediger. Paul stond een linie verder, hij was de pingelende middenvelder en wat je nu noemt de box-to-box-speler, altijd in beweging. Gedurende de jaren ontstond er een vriendschap, waarbij wij in verschillende samenstellingen van vriendengroepen diverse vakanties beleefden, zowel aan stranden als op pistes. Met een groepje werden we lid van een tennisclub, Los Bigotes. Met het voetbal wilden we altijd winnen, nu met tennis ook, maar dan van elkaar. Het plezier was er niet minder om. Het was wel even schrikken dat de altijd zo actieve Paul als jonge twintiger binnen enkele dagen verlamd raakte. Hij werd opgenomen in het toenmalige Gemeenteziekenhuis, vlak bij zijn ouderlijk huis. Ondanks de onzekerheid over het herstel en de lange tijd die daarvoor nodig was, bleef Paul positief. Dat was een belangrijke innerlijke kracht van hem. Hij herstelde volkomen van wat bleek een zeldzame ziekte die hem maandenlang aan bed kluisterde.

Ik was op mijn 26 jaar net uit militaire dienst gekomen en liep op een doordeweekse dag op het Broersveld, en zoals Schiedammers dat wel kunnen zeggen, ‘het holletje op’. We waren ongetwijfeld op weg naar de Koffiepot om er een tosti te gaan eten. We zagen dat het winkeltje op Broersveld nummer 5, het winkeltje waar Hans Breukhoven zijn Free Record Shop was begonnen, leeg en te huur stond. Paul had de Hogere Textielschool in Enschede gevolgd en na daar gediplomeerd te zijn als textiel-ingenieur was hij als inkoper bij een toonaangevende inkooporganisatie gaan werken. Het in loondienst werken was niet zo zijn ding en dat gecombineerd met de leegstaande pijpenla, bracht hem op het idee: ‘Zeg Jan, zullen we hier samen een kledingwinkel beginnen?’

In de Koffiepot werden meteen daarna op een bierviltje wat berekeningen gemaakt. We hoefden er niet lang over na te denken, we gingen ervoor. Na ons bezoek bij Breukhoven konden we met schoonmaken en schilderen beginnen. Familie van Paul hielp met het in elkaar timmeren van de winkelschappen. En in november 1980 begonnen we onze truienspeciaalzaak met de ingewikkelde naam ‘Speed Mouton’. De ondertitel ‘Hollands smalste klerenwinkel’ deed het beter. Een jaar later openden we onze tweede winkel, CASA, ditmaal op de Hoogstraat in Schiedam. En zo volgden er in de negen jaar dat we samen winkelier waren meer winkels in Schiedam, Vlaardingen en Maassluis. Het was een tijd dat er veel winkelend publiek door onze winkelstraten liep, dat webwinkels nog niet bestonden.

Na negen jaar samen ondernemen, ging ik ergens in loondienst als journalist. Paul is nog zo’n twee jaar langer textieldetaillist gebleven. Daarna is ook hij een andere richting opgegaan, maar wel als ondernemer. Het ontwikkelen van concepten ging hem goed af en dat deed hij in verschillende branches. Enkele jaren geleden nog bedacht hij het geslaagde concept ‘De Borstelman’.

Al woonde hij in Nieuw Terbregge, op vrijdagnamiddag vond je hem veelal met zijn vriendengroep in de horeca in Schiedam, liefst op het terras van de Grote Markt. Hij bleef tennissen in Schiedam en voetballen in de 7-tegen-7-competitie bij Excelsior’20. In het weekend kwam je hem in Schiedam vaak bij voetbal of cricket langs de lijn tegen vergezeld van zijn trouwe viervoeter Klaas Jan.

Op tweede kerstdag 2021 stuurde ik Paul een whatsappje om hem met zijn verjaardag te feliciteren. ‘Is wel de laatste keer hoor’, kreeg ik per omgaande terug. Ik belde hem en kreeg het van hem te horen: er was alvleesklierkanker geconstateerd.

Medisch heeft hij het nodige voor zijn kiezen gekregen. Zijn hart heeft problemen gehad. Na de diagnose van de alvleesklierkanker maakte hij de keus voor de kwaliteit van het leven en trok hij er nog zoveel mogelijk opuit met zijn vrouw Monique. Slagvaardig als altijd werd de elektrische auto ingeruild voor één op benzine om de actieradius te vergoten.

Paul is in de verlenging uitgevallen…

Paul van der Spek
Schiedam, 26 december 1951 – Rotterdam, 2 maart 2024