SCHIEDAM - Ze komen uit Schiedam, en Vlaardingen vooral, maar ook uit Hekelingen en Pernis, Maassluis en ‘s-Gravenzande. Ze zijn niet onbezonnen en zetten hun mondkapje op, ook na de prik. Ze zijn niet oud of gebrekkig, - nou ja, veel ellende zie je natuurlijk niet een-twee-drie. Nee, ze dragen modieuze brillen en warme jassen. Ze zijn 73 of 74 jaar, veruit de meesten.
door Ted Konings
Een uurtje of wat in gesprek raken met de mensen die vandaag de Groenoordhal in Schiedam uit komen lopen na hun vaccinatie tegen corona, geeft een mooi beeld van de zeventigers van nu. Met soms verrassende inzichten en soms een toefje gerijpte ondeugd.
Zoals dat van mevrouw en meneer Goedknegt. Zij – 69, sportief jack, modieuze bril, maar lastig want beslaand met het mondkapje, goedlachs – werkt als vrijwilligster bij de Windwijzer, waar momenteel dagelijks, tussen tien en een, daklozen worden opgevangen, met een kop koffie en gezelschap. Ze hoopte dat het noemen daarvan bij de ‘erg vriendelijke’ mevrouw van de GGD genoeg gewicht in de schaal zou gooien om haar tot verzorgende te bestempelen, waarmee vaccinatie vandaag samen met haar man wel mogelijk was geweest. Maar de vriendelijke dame was toch resoluut: ook al is de zeventigste verjaardag onderweg, de prik werd mevrouw nog niet gegund. De afspraak die voor haar stond werd geschrapt.
Haar man – een nog sportiever jack, geen bril, net zo goedlachs – had het beter voor elkaar, maar is dan ook een paar jaartjes ouder. Hij zocht zelf de site van de GGD op, ook al lag er nog geen uitnodiging in de bus. “Op de site vragen ze of je een brief hebt ontvangen.” Die had hij niet, maar door toch ‘ja’ te antwoorden kon hij verder op de site en een afspraak inplannen. Ook voor haar, maar daar werd later dus een stokje voor gestoken. Overigens: het was de GGD die de mensen uit 1947 en 1948 nadrukkelijk had uitgenodigd contact op te nemen, want de uitnodigingsbrieven lieten vanwege Pasen wat langer op zich wachten en er waren meer vaccins binnengekomen dan gepland, dus een beetje vaart maken was gewenst. Een bericht in de krant deed de rest.
De oproep was niet aan dovemansoren besteed, bleek vandaag. Veel 73- en 74-jarigen besteedden een stukje van hun paasdagen aan het maken van een afspraak. Geen van hen had daar veel tijd voor nodig, vertelden ze vandaag, ook omdat de meesten de weg via internet wisten te vinden. Sommigen kregen daarna alsnog de uitnodigingsbrief, anderen niet. 75-jarigen en ouder die al een afspraak elders hadden, verzetten via computer of telefoon hun inenting naar Schiedam, zeker de mensen die de stad hun thuis mogen noemen.
Een verhaal apart is Willem uit Schiedam. Hij – 75 – reageerde wel op de oproep van het RIVM – al een paar weken geleden. Maar toen vorige week duidelijk werd dat in Schiedam geprikt ging worden, werd er met een belletje naar de GGD snel ‘omgeboekt’ – dat scheelde een tripje naar Van Nelle. Het prikken ging vlot, zeg maar gladjes, geen centje pijn, aldus nuchtere Willem.
Maar twee uur later is hij terug. Iedere gevaccineerde krijgt een bewijs van de prik. En tot zijn verrassing constateerde hij dat er op zijn papier stond vermeld dat hij niet met het Pfizer-BioNtechvaccin was geprikt, maar met ‘Janssen’. Huh? Verklaarde dat soms waarom hij geen tweede afspraak had gekregen? Van het Janssenvaccin volstaat immers één prik. (Hij had gedacht dat het kwam omdat hij al corona had gehad – ‘twee dagen alsof je onder een auto bent gelopen, maar daarna was het snel weg’… Hij ging binnen nog eens poolshoogte nemen.
Je ontmoet nog eens iemand, zo aan de achterdeur van de Groenoordhal. Veel Vlaardingers. Niemand iets te klagen. Aan de ene kant de sporthal naar binnen, en dan na verschillende stops – voor de gezondheidsverklaring, een check van je identiteit, nog wat papieren - en zonder al te veel wachten de prik. Dan een kwartiertje wachten hoe het lichaam reageert, en na een half uurtje sta je buiten, aan de andere kant. Hartstikke mooi, ‘en dat prikken gebeurt beter dan wat je soms op de tv ziet, waar het op darten lijkt’.
Sommigen maken er een uitje van. Zoals mevrouw en meneer Verlinde. Uit Hekelingen. “Nee joh, dat is niet zo ver, dat is achter Spijkenisse.” Zij is van ‘47 (misschien ‘48). Afspraak gemaakt en klaar. Maar hij werd in ‘49 geboren en komt officieel nog niet in aanmerking voor een inenting. Dus als een luxe chauffeur mee met haar naar de sporthal. “Maar ik dacht: ik neem mijn papieren mee.” En een hartelijke vraag blijkt te helpen: ook hij krijgt zijn prik.
Hoe komen ze nu hier terecht, want in Spijkenisse wordt ook geprikt. “We komen hier vandaan, uit Schiedam.” Vaak komen ze hier niet meer, een paar jaar geleden gingen ze nog eens met de fluisterboot mee. Maar een keer terug naar de stad waar hij bij Hermes-DVS voetbalde, dat is altijd leuk. “Dus we gaan zodadelijk de stad in, even naar de markt en kijken in het centrum.”
Sinds gisteren wordt er ingeënt in de Groenoordhal, volgens planning na een eerste drukke dag de komende tijd zo’n 330 mensen per dag. Sta je er aan de achterdeur, dan kom je nog eens wat te weten. Zoals dat Vlaardingers tegenwoordig Schiedam als voorbeeld zien, als het gaat om rust en vertrouwen in de gemeentepolitiek – het kan verkeren.
Maar ook – relevanter – over hoe corona het leven van veel mensen drastisch heeft veranderd. Ze doen er nuchter onder, want zo is dat geleerd en het leven heeft hen wel voor heftiger stormen gezet, maar sociale contacten zijn vermeden. “Ik ga niet meer voor één boodschapje naar de winkel, maar spaar het op voor één keer per week.” De toercaravan in Noord-Frankrijk, ‘ja, daar zijn we al sinds augustus niet meer geweest’. “En we rekenen er niet op binnenkort te gaan.” Huwelijksfeesten en tripjes met de kinderen zijn afgelast, nou ja, ‘verzet’. Alleen is nog niet bekend tot wanneer. Want ook al is de eerste prik nu ‘binnen’ – en stemt dat de meesten ronduit tevree – de rest van de wereld is nog wel vatbaar voor het virus, voorzichtigheid blijft geboden.