door Frits Luteijn

Verder veranderde er niets in het gevecht om het kampioenschap. De Schiedammers zijn drie punten los van de concurrentie bestaand uit Hijken en het tandem Huissen en Wageningen op vier punten. In de laatste twee ronden zijn de wedstrijden tegen Wageningen en Huissen beslissend voor het kampioenschap. Door het grote gat kunnen de andere drie ploegen alleen hopen als de Schiedammers minstens drie punten verliezen in de laatste twee partijen.

De tegenstander van gisteren, Hoogeveen, boekte in het begin van de competitie vier overwinningen achter elkaar. Daarna niets meer. In beide laatste wedstrijden werd aangetreden met negen spelers. Dat is niet goed voor het resultaat. De situatie was met tien spelers bepaald niet hopeloos geweest. Aan diverse borden ontstonden kansen voor de Drentse ploeg. Echter op het beslissende moment waren ze er niet.

Een kenmerkend voorbeeld was de partij van Rob Clerc. Hij bereikte weinig. Er werd afgewikkeld naar een eindspel, dat op diverse manieren remise was. Er wordt gekozen voor een 'diepe en scherpe' remise. Dat is bloedlink tegen een speler als Rob Clerc. Alles moet correct berekend zijn over een fase van meer dan tien zetten. Het lek zat aan het begin. Romantische namen als het schuiftrompetmotief gevolgd door een David en Goliath kwamen aan de orde, waarna de Schiedammer twee punten had. Een waar juweeltje...

Jitse Slump speelde tegen de sterkste speler van de tegenpartij. Er kwam een scherpe opening op het bord. Het werd bepaald niet voorzichtig gespeeld. Jitse stond op de rand van de afgrond. Hij wist de boel echter overeind te houden. Juist toen de spelers weer een beetje achterover konden leunen, liep Klaas Leijenaar in een simpel zetje.

Dat ging wel anders aan het bord van Vadim Virny. Hij mocht tegen een jeugdige dame. Nooit gemakkelijk. Enorme veerkracht werd getoond. Een voorpost bungelde al na twintig zetten. Het duurde nog 25 zetten om hem daadwerkelijk binnen te halen. Steeds wist Nicole de Vries met meer dan 400 elopunten minder via zetjes en dreigingen de stand gelijk te houden. Daarna ging het snel. Er werd afgewikkeld met een damgeefcombinatie naar een vier om drie eindspel, dat geroutineerd werd binnengehaald. Op zulke momenten zien supergrootmeesters alles.

Anatoli Gantwarg mocht tegen NK-deelnemer Nick Hakvoort. Een bekende opening kwam op het bord. Gantwarg besteedde veel tijd. Hij koos voor een minder voor de hand liggend verloop. Het eindigde in een klassieke positie met alle kenmerkende motieven van dien. Beiden deden een Ghestemdoorstoot. De Drent liep helemaal vast. Allerlei fantastische combinaties speelden een rol. Het eindigde met een wanhoopscombinatie. Drie stukken voor een dam. Dat is teveel. Geroutineerd haalde Anatoli de buit binnen.

Casper Remeijer boekte andermaal een overwinning. Het was een langdurig touwtrekken. Een hekstelling werd verbroken. De resterende stand werd geleidelijk helemaal uitgeruild, totdat een achtergebleven stuk, dat niet meer mee deed, de beslissende factor werd. De damlijn werd nog bereikt. Maar met twee stukken minder was het resterende eindspel kansloos.

Foto boven het artikel: kenmerkende houding na drie uur spelen. Rob Clerc, Anatoli Gantwarg, Emre Hageman en Vadim Virny loeren op hun kans

Foto in het artikel: teamleider Rob Clerc kijkt in het begin van de wedstrijd nog eventjes van het bord

Foto onder het artikel:  Ron Heusdens, Jitse Slump, Anton van Berkel, Casper Remeijer en Hein Meijer zijn hun omgeving helemaal vergeten