door Jan Schrijver

Als jochie van 8 werd ik lid van Hermes-DVS. Ik kon als doelman nog maar net bij de lat; kleine goaltjes of latverlagers voor de pupillen waren er toen nog niet. Een keer in de twee weken waren op zondag de loketjes op Harga bemand. Bezoekers moesten een kaartje kopen, het was immers betaald voetbal. Als Hermes-lid mocht je op vertoon van je pasje gratis naar binnen. Je zag er dagen naar uit: het eerste speelde thuis. Negenduizend man op de tribune in Harga, het was heel normaal. Ik sloeg geen thuiswedstrijd over om naar mijn grote voorbeeld te gaan kijken. Zo'n tien jaar ouder was hij, een nog jeugdige maar lange man, die tenminste gemakkelijk bij de lat kon. Dat is altijd gemakkelijk als doelman, om niet de discussies à la Kostas Lamprou als een ongrijpbaar lobje al maar weer over je heen te krijgen.

Thie had niet alleen de lengte van een doelman, hij had veel meer, hij had alles, de katachtige reflexen, de rust, de zekerheid, het heersen in het strafschopgebied, de uitstraling van een winnaar. Ik zal dat als kleine jongen niet allemaal gezien hebben, maar ik vond hem een held. De 9000 volwassen bezoekers zagen dat wel en ook voor hen was de meest getalenteerde voetballer in het veld, de man die onder de lat stond. Wat vond ik het jammer dat Ton Thie in 1964 naar het grote ADO ging. Hermes-DVS beurde wat guldens, maar de grote held ging verloren voor het Schiedamse publiek. Nu begrijp ik dat hij toen, zo getalenteerd als hij was, de Tweede Divisie ontstegen was. Nooit zou hij helaas in het Nederlands elftal komen, maar met onder anderen de supergentleman EPG en superatleet Jan van Beveren als concurrenten, was dat verklaarbaar. 

Ton Thie maakte dus zijn transfer van Hermes-DVS naar eredivisionist ADO (later FC Den Haag), waarvoor hij liefst 378 competitiewedstrijden, 45 bekerduels, zestien Europese wedstrijden en 122 vriendschappelijke ontmoetingen in het eerste zou spelen. Zijn competitiedebuut voor ADO maakte hij op 23 augustus 1964, samen met centrale verdediger Aad Mansveld. Samen zouden zij uitgroeien tot de legendarische steunpilaren van ADO. Hij speelde zijn laatste wedstrijd voor FC Den Haag op 12 december 1976 in de met 2-1 gewonnen wedstrijd tegen AZ'67. Door een slepende liesblessure stopte Thie als voetbalprof. De laatste 25 jaar leefde Thie in Gambia. 

"Thie was een doelman met katachtige reflexen, die goed anticipeerde met het uitlopen en vrijwel altijd heer en meester was in luchtduels", zo laat ADO Den Haag vandaag onder meer op de clubwebsite weten over hun overleden icoon.
https://adodenhaag.nl/nl/nieuws/laatste-nieuws/actueel/9459-ado-s-iconische-doelman-ton-thie-76-overleden

Foto: Simon van Vliet (rechts) viert feest met zijn ploeggenoten Mansveld (links) en Thie (midden), foto door Peters, Hans / Anefo - GaHetNa (Nationaal Archief NL) 928-3789, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=38970818