door Jan Schrijver

Abeer El Khateb (55) verhuisde op 22-jarige leeftijd van Bagdad (Irak) naar Nederland. Hij volgde in ons land diverse opleidingen, zowel op artistiek gebied als op het terrein van ICT. Ongeveer tien jaar geleden verhuisde Abeer naar Londen om daar zijn eerder gevolgde artistieke opleiding te bekronen. Hij volgde een Master of Art programma en studeerde af in de richting bronzen sculpturen en schilderen. In Londen ontmoette hij zijn uit Albanië afkomstige echtgenote, Irida Hysenbelli (43). Samen hebben zij een zoon, Ammar (7).

Als je langs de Lange Achterweg loopt kun je op nummer 44, vroeger een hoofdingang van het weeshuis, door de hoge ramen heen kijkend, een indruk krijgen van het werk van Abeer El Khateb. Je ziet allereerst een bronzen sculptuur achter het raam. Aan de wanden zie je enkele schilderijen van groot formaat. In één zo’n schilderij zit ongeveer een jaar werk, begrijpen wij van de kunstenaar. “Het zijn géén op zichzelf staande schilderijen, maar ze maken deel uit van een serie van zes. Elk schilderij is als één van de zes pilaren in een hecht bouwwerk. Ze hebben een betekenis, ze hebben inhoud, en dat in meerdere lagen. Het eerste doek dat ik in deze serie maakte is licht van kleur, lichtgoud. Achtereenvolgens worden de kleuren feller, donkerder en de voorlaatste heeft als basis zelfs zwart, ‘the dark eye’ zeg maar”, zo licht de schilder toe. “In het zesde en laatste doek, waarmee ik nu bezig ben in deze serie, ga ik weer terug naar het licht, lichtzilver. Het gaat over de ‘ups-and-downs’ waarmee ieder in zijn of haar leven wordt geconfronteerd. En zijn het dan daadwerkelijk ‘ups’ of ‘downs’? We leven in een gesloten stelsel, of noemen het een cirkel. Er is geen ontsnappen aan, zoals we hier ook niet kunnen ontsnappen aan de zwaartekracht.”

Dit weekeinde is het Open Ateliers in Schiedam. Turquoise Gallery zet op zaterdag de deuren open, van elf uur tot halfzes. Bezoekers kunnen dan de vijf doeken die klaar zijn én het schilderij dat in wording is in de galerie op hun gemak bekijken. Moeten we het zien als een serie doeken mét een verhaal, dat de kunstenaar graag vertelt? “Het gaat mij er niet zozeer om dat ik een verhaal bij een doek wil vertellen. Het is wél zo dat er onderzoek aan vooraf is gegaan, onderzoek naar het reversism. Het is een bestaande theorie, niet alleen in de kunstwereld, maar ook in filosofie en psychologie. Zoals ik zojuist al opmerkte, we leven in een gesloten stelsel, er is geen ontsnappen. In dat gesloten systeem zijn we verenigd. Je ziet ook dat elk schilderij rond is, er is geen boven of onder, je kunt ze uit elk standpunt bekijken. Het is overigens zo dat chaos en orde tegelijkertijd bestaan.” Abeer vraagt me om mee te lopen naar zijn in wording zijnde zesde schilderij in de serie om me iets duidelijk te maken. “Kijk, zie je die verzameling stippen hier op het doek? Dat zijn geen stippen die er toevallig staan. De plekken waar ze staan, zijn precies gecalculeerd. De doeken voldoen aan bepaalde wiskundige vergelijkingen.”

Abeer opent een schetsboek. Als de serie klaar is, is het de bedoeling dat de schilderijen onderdeel worden van een totale installatie. Op de schets zien we afgeschermde ruimtes waarin je als persoon kunt gaan liggen met perfect oog op steeds één van de zes doeken. “De beelden van de verschillende schilderijen zijn dan”, zo blikt Abeer in de toekomst, “door een componist en muzikant vertaald in geluidsgolven. Afhankelijk van welk doek je bekijkt, krijg je de specifiek bij het schilderij horende muziek te horen.” Abeer ziet het totaalplaatje al helemaal voor zich.

In een galerie verwacht je dat het getoonde te koop is. Geldt dat ook voor de schilderijen in deze serie van zes, vragen wij. “Jazeker, maar wél onder voorwaarden. Een daarvan is dat de koper het schilderij in bruikleen geeft, als we de totale installatie willen exposeren.”

“We hebben overigens ook ander werk in onze galerie, dat  te koop is zonder dat er voorwaarden worden gesteld”, zo luidt de toevoeging van Irida Hysenbelli, die de functie van galeriemanager vervult. “Mensen zijn niet alleen deze zaterdag tijdens Open Ateliers van harte welkom om de galerie te bezoeken, dan staat de deur wagenwijd open, maar ook de rest van het jaar. Dan werken we op afspraak.”

Irida Hysenbelli attendeert ook op een nieuwe activiteit van Gallery Turquoise. “We zijn een maand geleden begonnen met het wekelijks houden van een kunstklas, waarin de deelnemers gedurende twee uur een naaktmodel tekenen. We hebben inmiddels de beschikking over zes verschillende modellen. In de kunstklas is er zowel aandacht voor het technische als het conceptuele aspect. De groep cursisten moet nog wat groeien. Het is onze bedoeling om deze ‘life model drawing classes’ blijvend aan te bieden en om dan eenmaal per jaar hier in onze galerie een expositie te houden van het beste werk van de cursisten.”

Hier lees je meer over de kunstklas:
Turqoise Gallery biedt kunstklas 'Life Model Drawing Classes'