door Louise Melchers

Rosa: “Ik heb het allemaal geleerd van mijn vader Gert van der Vijver, ook wel bekend als de zandtovenaar. Het is een kwestie van veel oefenen. Ik heb een balletopleiding gedaan en ben psychologe, maar ik heb geen kunstacademie gevolgd. Met deze voorstelling ben ik ruim vier weken bezig geweest.

Ik maak schetsen en oefen tot ik ze in mijn vingers heb. Met zand werkt het zo dat als ik meer zand op de plaat strooi er minder licht doorheen komt zodat ik onderscheid kan maken tussen licht en donker. Het was spannend vanavond omdat het de eerste keer was dat ik deze voorstelling nu speel en de voorstelling best lang duurt. Ik moet mij vijf kwartier concentreren, ook al heb ik tussentijds even korte pauzes. Verder moet ik natuurlijk tekenen op de muziek. Elke tekening is weer uniek en de tekeningen die ik morgen maak, zullen beslist iets afwijken van die van vandaag, maar de grote lijnen zullen ook morgen weer duidelijk zijn.”

Tijdens de voorstelling door muziekgezelschap Domestica Rotterdam, verbeeldde Rosa met zand de geschiedenis van het verdronken land van Doggerland. Zo’n miljoen jaar geleden woonden er mensen in het gebied dat Doggerland genoemd wordt. Het gebied lag waar nu de Noordzee stroomt. Er woonden mensen en er ontwikkelden zich culturen tot het water te sterk werd en Doggerland zo’n 8000 jaar geleden in zee verdween.  150 jaar geleden werd de Nieuwe Waterweg gegraven en brak er voor Rotterdam een glorietijd aan. Handel leidde tot industrie en grote fabrieken verrezen op de Maasvlakte.

Het publiek keek tijdens het concert vol bewondering naar de beelden die Rosa telkens weer in haar 'zandbak' tevoorschijn toverde. Die beelden werden geprojecteerd op een groot doek. Op dit doek kon het publiek zien hoe Rosa met haar handen en met enkele voorwerpen een reis door de geschiedenis van de Nieuwe Waterweg tekende. Met enkele lijnen wist zij de emoties van de mensen in haar tekeningen duidelijk te maken. Ze tekende de economische vooruitgang, maar ook de natuurrampen en dat alleen met zand en licht.

Nog steeds worden er in de Maasvlakte archeologische vondsten gedaan die laten zien hoe de bewoners van Doggerland zich eeuwenlang konden aanpassen aan de omstandigheden.De economie blijft  groeien, maar kan de wereld dat aan? We zullen ons moeten aanpassen aan nieuwe omstandigheden, zoals ooit de Doggerlanders dat gedaan hebben is in het programmaboekje te lezen.

Na afloop van de voorstelling krijgt Rosa een daverend applaus van het publiek. Mensen raken niet uitgepraat over haar tekeningen en hoe mooi ze bij de muziek passen. 

De voorstelling Het verdronken land van Doggerland is nog te zien op zaterdag 24 september om 16.00 uur en 20.00 uur. Bij beide voorstelling tekent Rosa het verhaal weer mee.

Zie ook ons andere artikel: Een klassiek concert in de Glasfabriek, was wel even een uitdaging...

Foto's door Louise Melchers